Ξεδιπλώστε τη δημιουργικότητα του παιδιού σας: Δωρεάν Εργαστήρια Τέχνης στην Τήνο!

Ανδρέας Ψαράκος
Ο Ανδρέας Ψαράκος γεννήθηκε στο Βέλο Κορινθίας. Από την παιδική του ηλικία εκδήλωσε την αγάπη του για τις καλές τέχνες, εκφράζοντας την, αρχικά, μέσω της καλλιγραφίας τελειοποιώντας τις φόρμες των γραμμάτων και δημιουργώντας τοπία με ευθείες και καμπύλες πάνω στις γραμμές των τετραδίων.

Ξεκίνησε την μαθητεία του στην ζωγραφική στο εργαστήριο του Βρασίδα Βλασόπουλου. Σπούδασε στη Σχολή Βακαλό με δασκάλους τους Βασίλη Δημητρέα και Γιάννη Βαλαβανίδη και στην συνέχεια φοίτησε στην Γερμανική Σχολή Γραφικών Τεχνών. Το 1984 με κρατική υποτροφία παρακολούθησε το πρόγραμμα εφαρμογής και μελέτης των φυτικών χρωμάτων με καθηγήτρια την Σοφία Κανά στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης. Ήταν τότε, ένα μεσημέρι του Σεπτέμβρη που μπροστά στο παράθυρο του εργαστηρίου η εκκωφαντική επιθυμία του για επικοινωνία ξέσπασε επάνω στον χαρτί με φωτεινούς τόνους ανασύροντας μνήμες των παιδικών του χρόνων και έτσι τα ποδήλατά του Ανδρέα Ψαράκου, ξεκίνησαν το ταξίδι τους στον κόσμο της τέχνης.

« Διαδρομές »
Ο Ανδρέας Ψαράκος επιλέγει τα θέματά του μέσα από την καθημερινή ζωή. Δεν τον απασχολεί το μοντέλο που θα επιλέξει , όσο οι έννοιες τις οποίες αυτό φέρει και οι μνήμες που θα ανασύρει από ένα μακρινό και ίσως ξεχασμένο παρελθόν.
Με κοφτές και γρήγορες πινελιές αποδίδει κίνηση και ένταση. Μέσω του προσωπικού του χρωματικού λεξιλογίου δημιουργεί άλλοτε έντονες αντιθέσεις και άλλοτε αρμονικές μεταβάσεις. Τα περιγράμματα απαλείφονται χωρίς να αλλοιώνουν τις φόρμες, δημιουργώντας μια αλληλεπίδραση ανάμεσα στην μορφή και το φόντο, καθιστώντας εύθραυστα τα όρια μεταξύ πραγματικού και ονειρικού.
Ο «φόβος του κενού» του δημιουργού, οδηγεί τον χρωστήρα του σε ολόκληρη την επιφάνεια του καμβά, καθώς για εκείνον «το φόντο είναι προέκταση του θέματος» και αναπόσπαστο μέρος του ζωγραφικού του έργου. Οι τεχνικές του ποικίλουν. Αποδίδει την τρίτη διάσταση είτε μέσω του σχεδίου και του πλασίματος με το χρώμα, είτε τοποθετώντας τρισδιάστατα αντικείμενα πάνω στον καμβά καθιερώνοντας τη μικτή τεχνική και το κολάζ στα έργα του.
Τα ποδήλατα του Ανδρέα Ψαράκου δοσμένα με έναν ανάλαφρα αφαιρετικό τρόπο, χαρακτηρίζονται από δυναμισμό. Τα μεταλλικά στοιχεία των τροχών απαλείφονται, οι φόρμες κάμπτονται, για να αποδοθεί πιο έντονα η κίνηση και η ταχύτητα. Τα χρώματα και τα τοπία στο φόντο εισβάλλουν στο χρώμα των τροχών δημιουργώντας μια ονειρική αίσθηση. Η ανθρώπινη απουσία στα έργα του, καλεί τον θεατή να τοποθετήσει τον εαυτό του φαντασιακά πάνω σε ένα ποδήλατο, να επιλέξει την δική του διαδρομή, τον τόπο, την πραγματικότητα ή το όνειρο, καθιστώντας το θέμα των έργων του, μέσο επαγρύπνησης, ατομικής μνήμης, συναισθημάτων και επικοινωνίας, ένα δώρο με συναισθηματική και νοσταλγική αξία.
Με ανάλογο ύφος χειρίζεται και τις καρέκλες. Ρευστοποιώντας μέρη και σημεία από το σχήμα τους, είτε με την έλλειψη περιγράμματος, είτε με ρέουσες πινελιές, αλλάζει την οπτική προσέγγιση. Από καθημερινό αντικείμενο ανάπαυλας, η καρέκλα, μετατρέπεται σε σκάφος. Ανοίγει τον κόλπο της να δεχτεί το σώμα.
Κλείνοντας τα μάτια της όρασης και ανοίγοντας αυτά της ψυχής, ο άνθρωπος αφήνεται να ταξιδέψει σε συναισθηματικές διαδρομές χρωμάτων συνοδευόμενες από καταιγισμό αναμνήσεων και σκέψεων.
Αντίθετα, τις γάτες τις αντιμετωπίζει εντελώς διαφορετικά. Δοσμένες με φυσιοκρατικό τρόπο και λεπτομέρεια, έχουν κίνηση, ένταση και ζωντάνια. Η παρουσία τους και η προσωπικότητάς τους κυριαρχούν στο τοπίο, ρεαλιστικό ή μη, που της πλαισιώνει.
Σχεδόν πάντα στραμμένες προς τον θεατή, απαιτούν την επικοινωνία. Το βλέμμα τους, στο οποίο ο καλλιτέχνης έχει δώσει ιδιαίτερη έμφαση, καθηλώνει, μαγνητίζει, διεισδύει, διαπερνά, δημιουργώντας μια γέφυρα σύνδεσης ανάμεσα στο πραγματικό κόσμο και σε αυτόν του έργου, αντιστρέφοντας τους ρόλους παρατηρητή και αντικειμένου. Ακόμη και όταν τα μάτια τους είναι κλειστά, η στάση του σώματος αποζητά την επαφή.
Με την έκθεση «Διαδρομές» η οποία αποτελείται από έργα σταθμούς της δημιουργικής πορείας του καλλιτέχνη από την δεκαετία του 1980 έως σήμερα, ο επισκέπτης καλείται να ταξιδέψει στις δικές του ατομικές διαδρομές. Ο ζωγράφος προσφέρει το μέσο, το οποίο εξετάζει, αναλύει και αποδίδει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να ανασύρουμε μνήμες, ταξιδεύοντας στο δικό μας χώρο.
Για τον Ανδρέα Ψαράκο «τον χώρο τον κάνουν οι άνθρωποι».

Κωνσταντίνος Κανελλόπουλος
Ιστορικός Τέχνης – Εικαστικός

Andreas Psarakos
Andreas Psarakos was born in Peloponnesus at the village of Velo in Corinthus. He expressed his attraction towards art in hischildhood initially by perfecting his calligraphy skills creating forms and landscapes with straight lines and curves on his notebooks.

Initially he studied painting in Vrasidas Vlasopoulos’ workshop. He continued studying in Vakalo School of art and design close to Vassilis Dimitreas and Giannis Valavanidis. Consequently he studied at the German School of graphic. In 1984 he was a state scholar and followed a program for applying and studying natural dyes under the supervision of professor Sophia Kana in Crete.
It was then he came across an irrefutable urge for expressing himself with bright colours on papers recalling childhood memories and so Andreas Psarakos bikes began their journey in the art world.

“Route”
Andreas Psarakos picks his expression palette through everyday life. He is not troubled about the model, as he is concerned about the meaning, concept and recalled memories that his painting model pulls from a distant and forgotten past.

Applying short and swift brush strokes he ascribes motion and tension. He uses a personal colour expression and creates either bold contrasts or harmonious transitions. Contour is expunged without altering the whilst creating an interaction between the form and the background, creating fragile boundaries among realism and the oneiric.

The “fear of the void” of the artist leads his paintbrush to the whole of the working surface, as for him the background in the extension of the painting’s subject and an indivisible part of the painting. His techniques vary. He attributes the third dimension either through painting or by placing 3 dimensional objects on the surface establishing the use of mixed media and collage in his art.
Andrea’s bicycles are abstractive yet dynamic.

Metall wheel elements are deleted, forms are bent in order to ascribe movement and velocity.
Background landscapes invade in the colours of bike wheels creating a dream sensation. Human absence, calls to place oneself in an imaginary bike ride through one’s own real or imaginary route rendering the painting’s theme as a medium of alertness, personal memory, feelings and communication, a gift with sentimental and nostalgic value.

In similar style he treats the topic of chairs. Liquidising parts of their shapes, either lacking to outline the forms or by fluid paintbrushing, he alters the visual approach. From an everyday resting object, the chair becomes a vessel. It opens its womb to include the human body. Closing the eyesight and opening the soul sight the viewer is left to travel in emotional colour routes accompanied by bursting memories and thoughts.

Cats on the contrary are dealt with in a completely different way. Drawn with naturalism and detail they have motion, tension and are vibrant. Their presence and personality domain the surrounding realistic or dream landscape. Almost always they face the viewer and demand to communicate. The artist places special emphasis at his cat’s glance, it is compelling, mesmerising, penetrating, creating a connection bridge between reality and surrealism reversing roles between the subject and the viewer. Even with their eyes shut, their body language is engaging contact.

In the exhibition “Route” which consists of milestone works in the artists’ creative course from the early 1980’s up until today the viewer insights a personal journey. The artist offers the medium, which he studies, analyses and attributes, offering the ability to recall memories and travel through time.

For Andreas Psarakos “space is defined by people”.

Konstantinos Kanellopoulos
Art Historian – Visual artist